Nie mogłem uwierzyć, że moja żona zareagowała tak, gdy usłyszała o moim związku z Tanią. «Ona jest zwykłą dziewczyną, a ty odchodzisz do niej?» — pytała zaskoczona. „Nie nazywaj jej tak, proszę. To już postanowione, Ludmiło. Przepraszam” — odpowiedziałem, szybko pakując rzeczy do torby.
„Mam nadzieję, że się zastanowisz, bo twoi przyjaciele i sąsiedzi będą się z ciebie śmiali” — mówiła Ludmiła, nerwowo składając chusteczkę. „Na co się zdecydowałeś? Zostawiasz mnie dla kucharki?” — kontynuowała, czułem, że jej słowa są pełne rozczarowania.
„Dzieci? Są dorosłe. Marzena wkrótce wychodzi za mąż, a Seriożka ma swoje życie. Przestańmy się przejmować tym, co o nas powiedzą inni” — odpowiedziałem, starając się złagodzić atmosferę.
Ludmiła nie była gospodynią. Zawsze jej brakowało ciepła w domu. Pusty lodówka, bałagan w kątach, ale jej wygląd zewnętrzny był zawsze perfekcyjny. Zawsze była skupiona na sobie, nie zwracając uwagi na naszą rodzinę. Kiedy w końcu zacząłem spotykać się z Tanią, wszystko się zmieniło. Czułem, że jest kimś innym, kogo brakowało mi w życiu. Dawała mi ciepło i poczucie spokoju, czego nie znalazłem w Ludmile.
Choć na początku Tanika miała wątpliwości, mówiła: «Ale masz przecież żonę, a co dzieci na to?». Ja nie miałem wątpliwości — zakochałem się w niej, a czasami spędzałem u niej noce.
Niedługo potem postanowiłem odejść. Ludmiła zareagowała ostro, zorganizowała awanturę, a potem mówiła o samobójstwie, ale ja czułem, że podjąłem właściwą decyzję. „Będę z nią, niezależnie od tego, co myślą inni” — odpowiedziałem jej pewnie.
