Lidia, zdecyduj: albo ja, albo twoi rodzice! – tym razem głos męża zabrzmiał surowo, niczym cięcie siekierą.

Romanie, wiesz, że jestem gotowa pójść z tobą na koniec świata. Ale nie odtrącaj moich rodziców. Sam mówiłeś, że są już starzy i słabi. Błagam, miej trochę współczucia.

Nie chcę ich widzieć! A ty możesz ich odwiedzać, skoro jesteś taką przykładną córką, odpowiedział Roman, patrząc na mnie chłodnym wzrokiem.

Mój pierwszy mąż, Wiktor, był weteranem z Afganistanu. Wydawał się ideałem męskości – i rzeczywiście nim był. Major, odznaczony, twardy jak stal.

Urodził się nasz syn, Artiom. Moi rodzice cieszyli się jak nigdy – zięć bohater, wnuk zdrowy.

Ale później wszystko się popsuło. Wiktor mnie wyrzucił.

Zrozumiałam, że nie wiem, co robić. Artiom mnie nie zrozumie.

Rodzice zaczęli mnie nastawiać przeciwko Romanowi:

On cię zdradza! Wyrzuć go!

Kłóciliśmy się, a Roman odszedł.

Po miesiącu przyjaciółka zadzwoniła z wiadomością:

Widziałam go z jakąś!

Od razu ruszyłam go szukać. Okazało się, że to była Ania.

Roman postawił mi ultimatum:

Lidia, wybieraj: ja albo rodzice.

Przeprowadziliśmy się. Kupiliśmy stary dom, nie był luksusowy, ale przynajmniej nie było w nim wyrzutów.

Rodzice nie przestawali dzwonić, obrzucając mnie wyzwiskami:

Nie jesteś już naszą córką! Katia grozi, że odda nas do domu opieki!

A my z Romanem żyjemy spokojnie. Wzięliśmy ślub kościelny. Kochamy się.

Niech mówią, co chcą. Lepiej być szczęśliwą żoną niż «idealną córką».
%
—
## Słowa kluczowe
1. https://zubrmaz.ru/2025/10/19/%d0%bb%d1%83%d1%87%d1%88%d0%b5-%d0%b1%d1%8b%d1%82%d1%8c-%d0%be%d0%b1%d0%be%d0%b6%d0%b0%d0%b5%d0%bc%d0%be%d0%b9-%d0%b6%d0%b5%d0%bd%d0%be%d0%b9-%d1%87%d0%b5%d0%bc-%d0%b8%d0%b4%d0%b5%d0%b0%d0%bb%d1